ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ

ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ

Σημαντικός αριθμός ενηλίκων προσβάλλονται από κοινό κρυολόγημα δυο ή τρεις φορές το χρόνο, πιο συχνά προσβάλλονται τα παιδιά, ενώ οι προσβολές είναι λιγότερες στην τρίτη ηλικία προφανώς γιατί τα άτομα αυτά ανέπτυξαν ευρύτερη ανοσία.

Το κοινό κρυολόγημα προκαλείται από μεγάλο αριθμό διαφορετικών ιών. Μερικοί από αυτούς μεταδίδονται με σταγονίδια του αέρα, οι περισσότεροι όμως μεταδίδονται εξ επαφής χέρι – μύτης.

flegmonesΌταν ο ιός εγκατασταθεί στη μύτη προκαλεί απελευθέρωση ισταμίνης η οποία αυξάνει δραματικά την αιματική ροή στη μύτη και προκαλεί οίδημα και συμφόρεση του ρινικού ιστού, ενώ παράλληλα διεγείρει το ρινικό βλεννογόνο για να παράγει μεγάλες ποσότητες βλέννας. Αντισταμινικά και αποσυμφορητικά ρινικά σπρέι ή χάπια ανακουφίζουν από τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος, το οποίο θεραπεύεται σε λίγες μέρες (αυτοϊάται).

Κατά την διάρκεια των λοιμώξεων από ιούς, εξασθενεί η τοπική αντίσταση της μύτης προς τα βακτήρια και έτσι εξηγείται γιατί ένα κοινό κρυολόγημα μπορεί να εξελιχθεί σε βακτηριακή λοίμωξη της μύτης και των παραρρινίων κόλπων, δηλαδή καταλήγει σε ιγμορίτιδα.

Όταν λοιπόν η βλέννα της μύτης γίνεται κίτρινη ή πράσινη, σημαίνει ότι υπάρχει βακτηριακή μόλυνση και πρέπει ο ΩΡΛ να επιληφθεί της κατάστασης.

Οι οξείες ρινοκολπικές λοιμώξεις (συνήθως αναφέρονται ως οξείες ιγμορίτιδες ή ρινοκολπίτιδες) προκαλούν ρινική συμφόρηση, παχύρευστη βλέννα, πόνο και ευαισθησία στην παρειά, τα δόντια της άνω γνάθου, μεταξύ και πίσω από τα μάτια ή στο μέτωπο και πάνω από τα φρύδια, ανάλογα με τους παραρρίνιους κόλπους που έχουν προσβληθεί.

Η χρόνια ρινοκολπίτιδα δεν είναι πάντα επώδυνη, αλλά σχεδόν πάντα υπάρχει ρινική συμφόρεση και ρινική ή οπισθορινική δυσάρεστη, συνήθως παχύρευστη, έκκριση. Σε μερικές περιπτώσεις από τις χρόνιες φλεγμονές των κόλπων, μπορεί να αναπτυχθούν πολύποδες και η φλεγμονή μπορεί να επεκταθεί στο κατώτερο αναπνευστικό προκαλώντας χρόνιο βήχα, βρογχίτιδα ή και άσθμα.

Οι οξείες ρινοκολπίτιδες γενικά θεραπεύονται με αντιβιοτική αγωγή, ενώ οι χρόνιες συνήθως καταλήγουν στην χειρουργική αντιμετώπιση.

 

Ιωάννα-Ελένη (Ελεάννα) Βιρβιδάκη, PhD, CCC-SLP
Μάστερ Παθολογίας Λόγου-Ομιλίας-Κατάποσης, Πανεπ. Βοστώνης, Η.Π.Α.
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπ. Ιωαννίνων
email: info@virvidaki.gr

Βιογραφικό.
H Ελεάννα Βιρβιδάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα ενώ έλκει την καταγωγή της από τα Χανιά. Το 1994 ξεκίνησε τον κύκλο των σπουδών της στην Βοστώνη των Ηνωμένων Πολιτειών με προπτυχιακές
σπουδές ιατρικής κατεύθυνσης και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Παθολογία Λόγου και Ομιλίας από το Boston University (MSc). Το 2001 απέκτησε το δίπλωμα της κλινικής επάρκειας (Certificate of Clinical Competence) στην Παθολογία Λόγου και Ομιλίας από την Αμερικάνικη Ένωση Λογοπαθολόγων και Ακοολόγων (ΑSHA), της οποίας παραμένει ενεργό μέλος έως και σήμερα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και πριν την επιστροφή της στην Ελλάδα, εργάσθηκε ως υπεύθυνη λογοπαθολόγος σε μεγάλες μονάδες αποκατάστασης νευρογενών διαταραχών επικοινωνίας και κατάποσης ενώ παράλληλα προσέφερε
εθελοντικά τις υπηρεσίες της στην κλινική λογοπαθολογίας του Massachusetts General Hospital. To 2003 επέστρεψε στην Αθήνα όπου συνεργάστηκε επί σειρά ετών με το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και την Μονάδα Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα. Έχει συμμετάσχει με πολυάριθμες ανακοινώσεις ως προσκεκλημένη εισηγήτρια και συντονίστρια σε διαλέξεις και στρογγυλές τράπεζες σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, με επίκεντρο εισηγήσεων στην αξιολόγηση και αποκατάσταση νευρογενών διαταραχών επικοινωνίας και σίτισης-κατάποσης (δυσφαγίας). Από τα τέλη του 2009, λειτουργεί το ιδιωτικό της γραφείο στα Ιωάννινα, σήμερα ως επιστημονική υπεύθυνη της διερευνημένης διεπιστημονικής ομάδας «Λογοποίηση». Μεταξύ του 2009-2015, επιτέλεσε το διδακτικό της έργο στο τμήμα λογοθεραπείας του Πανεπιστημίου Ηπείρου ως έμμισθη επιστημονική συνεργάτης ενώ τελευταία, αποτελεί ακαδημαϊκή υπότροφο των τμημάτων λογοθεραπείας των Πανεπιστημίων Πατρών και Ιωαννίνων. Κλινικά, ασχολείται με
παιδιά, εφήβους, ενήλικες και υπερήλικες με διαταραχές ομιλίας και λόγου/γλώσσας, ενώ τα κύρια κλινικά και ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν στους τομείς αποκατάστασης λόγου-ομιλίας και σίτισης- κατάποσης σε επίκτητες νευρολογικές βλάβες. Σήμερα, είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με αντικείμενο τον προσυμπτωματικό έλεγχο κατάποσης στο οξύ αγγειακό
εγκεφαλικό επεισόδιο.